سلامت روان یک جنبه حیاتی از سلامت و رفاه کلی است. این بر احساس، فکر و عمل ما تأثیر می گذارد و بر هر بخش از زندگی ما، از جمله روابط، کار و سلامت جسمانی ما تأثیر می گذارد. با این حال، سلامت روان هنوز اغلب مورد انگ است و بسیاری از مردم در تلاش هستند تا به دنبال حمایت مورد نیاز خود باشند. در این پست وبلاگ به اهمیت سلامت روان می پردازیم و نکاتی را برای ارتقای سلامت روان ارائه می دهیم.

سلامت روان حالتی از رفاه است که در آن فرد می‌تواند با استرس‌های عادی زندگی کنار بیاید، کار مولد داشته باشد و به جامعه خود کمک کند. سلامت روان برای رشد شخصی، بهره وری و انعطاف پذیری ضروری است. وقتی از سلامت روانی خوبی برخوردار باشیم، بهتر می‌توانیم استرس را مدیریت کنیم، روابط سالمی ایجاد کنیم و انتخاب‌های مثبتی داشته باشیم که بهزیستی ما را افزایش می‌دهد.

با این حال، عوامل بسیاری مانند ژنتیک، تجربیات زندگی و محیط می توانند بر سلامت روان ما تأثیر بگذارند. رویدادهای آسیب زا، استرس مزمن و سایر چالش های زندگی همگی می توانند بر سلامت روان ما تأثیر بگذارند و منجر به شرایطی مانند اضطراب، افسردگی و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شوند.

برای ارتقای سلامت روان، اولویت دادن به خودمراقبتی ضروری است. خودمراقبتی به هر گونه فعالیت عمدی که سلامت جسمی، عاطفی یا روانی ما را ارتقا می دهد، اطلاق می شود. این ممکن است شامل ورزش، مدیتیشن، گذراندن وقت با عزیزان، خواب کافی یا مشغول شدن به سرگرمی هایی باشد که از آن لذت می بریم.

علاوه بر خودمراقبتی، جستجوی حمایت از یک متخصص سلامت روان می‌تواند برای حفظ سلامت روان بسیار حیاتی باشد. متخصصان سلامت روان می توانند به ما در شناسایی و رسیدگی به مسائل اساسی که ممکن است بر سلامت روان ما تأثیر بگذارند، کمک کنند، ابزارهایی برای مدیریت استرس و اضطراب ارائه دهند، و در زمان های چالش برانگیز، حمایت و راهنمایی ارائه دهند.

متأسفانه، هنوز انگی پیرامون سلامت روان وجود دارد که می تواند کمک گرفتن را برای افراد چالش برانگیز کند. با این حال، به یاد داشته باشید که شرایط سلامت روان رایج و قابل درمان هستند. درخواست کمک برای نگرانی های مربوط به سلامت روان نشانه قدرت است نه ضعف.

علاوه بر جستجوی کمک برای خود، حمایت از دیگرانی که ممکن است با نگرانی های سلامت روانی دست و پنجه نرم کنند، ضروری است. این ممکن است شامل بررسی عزیزان، ارائه حمایت و تشویق، و حمایت از آگاهی از سلامت روان و منابع در جوامع ما باشد.

گنجاندن عادات سالم در برنامه روزانه ما نیز می تواند تأثیر مثبتی بر سلامت روان ما داشته باشد. ورزش منظم می تواند به کاهش استرس و اضطراب، بهبود خلق و خو و افزایش رفاه کلی کمک کند. خوردن یک رژیم غذایی متعادل با مقدار زیادی میوه، سبزیجات و غلات کامل نیز می تواند از سلامت روان حمایت کند.

یکی دیگر از جنبه های ضروری سلامت روان، ایجاد و حفظ روابط سالم است. ارتباطات اجتماعی مثبت می تواند رفاه کلی ما را بهبود بخشد، در زمان های چالش برانگیز حمایت کند و احساس هدف و تعلق ما را تقویت کند.

در نهایت، تشخیص این نکته ضروری است که سلامت روان یک سفر است و ممکن است به توجه و حمایت مداوم نیاز داشته باشد. ممکن است مشکلات و چالش‌هایی در این مسیر وجود داشته باشد، اما با ابزارها و منابع مناسب، می‌توانیم انعطاف‌پذیری ایجاد کنیم و حس خوب را در خود پرورش دهیم.

در نتیجه، سلامت روان یک جزء حیاتی از رفاه کلی است، و اولویت دادن به مراقبت از خود، جستجوی حمایت در صورت نیاز و حمایت از دیگرانی که ممکن است دچار مشکل هستند، ضروری است. با گنجاندن عادات سالم در روال روزانه خود، ایجاد روابط سالم و درک این موضوع که سلامت روان یک سفر است، می‌توانیم رفاه کلی خود را افزایش دهیم و زندگی رضایت بخشی داشته باشیم. به یاد داشته باشید که مراقبت از سلامت روان به همان اندازه مهم است که مراقبت از سلامت جسمی مان.

روان درمانی یک درمان موثر برای انواع شرایط سلامت روان است، اما تنها در صورتی که بیماران "دوز" کافی از درمان را دریافت کنند. متأسفانه 20 درصد بیماران به‌طور پیش از موعد ترک تحصیل می‌کنند که مانع موفقیت درمان می‌شود. بنابراین، چرا بیماران ترک تحصیل می کنند و چه کاری می توانیم در مورد آن انجام دهیم؟

 

تحقیقات چندین عامل مرتبط با ترک تحصیل روان درمانی را شناسایی کرده است، از جمله ویژگی های بیمار، پیشرفت درمان، مسائل سازمانی و ویژگی های درمانگر. با این حال، پیش‌بینی دقیق اینکه کدامیک از بیماران در معرض خطر ترک تحصیل هستند قبل از وقوع می‌تواند چالش برانگیز باشد، به‌ویژه از آنجایی که برداشت ذهنی درمانگران از توانایی‌های خود و پیشرفت بیمارانشان اغلب مغرضانه است.

 

برای پرداختن به این موضوع، محققان به مشاهده تعاملات درمانگر و بیمار برای پیش‌بینی خطر ترک تحصیل روی آورده‌اند. فهرستی از مداخلات و مهارت‌های درمانی (بویل و همکاران، 2020) یک فهرست رتبه‌بندی ویدیویی است که نحوه اجرای مداخلات و برقراری ارتباط درمانگران با بیماران و همچنین دشواری درمان و انگیزه بیمار را ارزیابی می‌کند.

 

با استفاده از این متغیرهای مبتنی بر مشاهده، محققان دریافتند که شامل تعاملات درمانگر و بیمار در مقایسه با در نظر گرفتن ویژگی های بیمار به تنهایی، دقت پیش بینی ترک تحصیل را بهبود می بخشد. به طور خاص، زمانی که درمانگران از تکنیک‌های شناختی کمتری استفاده می‌کردند و زمان بیشتری را صرف ارائه خلاصه‌ها و درخواست بازخورد می‌کردند، بیماران احتمال بیشتری داشت که ترک تحصیل کنند. بعلاوه، هر چه ناظر درمان با بیمار را دشوارتر ارزیابی کند، احتمال ترک تحصیل در مرحله بعدی بیشتر خواهد بود.

 

این یافته ها نشان می دهد که درک تعاملات درمانگر و بیمار برای پیش بینی ترک تحصیل و بهبود نتایج درمان بسیار مهم است. با شناسایی زودهنگام بیماران در معرض خطر و تنظیم درمان بر اساس آن، درمانگران می توانند به بیماران بیشتری کمک کنند تا به نتایج موفقیت آمیزی دست یابند. علاوه بر این، ارائه سیستم‌های بازخورد به درمانگران می‌تواند به کاهش سوگیری‌ها و بهبود درک آن‌ها از پیشرفت بیماران کمک کند و در نهایت به نتایج درمانی بهتری منجر شود.

 

در نتیجه، پیش بینی ترک تحصیل روان درمانی برای بهبود موفقیت درمان ضروری است. با گنجاندن تعاملات درمانگر و بیمار در ارزیابی خطر ترک تحصیل، درمانگران می توانند بیماران در معرض خطر را بهتر شناسایی کرده و درمان را با نیازهای آنها انجام دهند و در نهایت به نتایج بهتری منجر شود.

نظریه چارچوب رابطه ای (RFT) یک نظریه رفتاری است که به دنبال درک چگونگی یادگیری زبان و شناخت انسان از طریق پاسخ دهی رابطه ای یا توانایی درک روابط بین محرک های مختلف است. بر اساس RFT، انسان ها قادر به یادگیری از طریق ایجاد روابط دلخواه بین محرک ها هستند و به آنها اجازه می دهد ایده های پیچیده را درک کنند و با دیگران ارتباط برقرار کنند. این نظریه پیامدهای مهمی برای روانشناسی بالینی دارد، زیرا می توان از آن برای کمک به افراد در توسعه مهارت ها و رفتارهای جدید استفاده کرد.

 

یکی از کاربردهای RFT در روانشناسی بالینی، درمان پذیرش و تعهد (ACT) است، که نوعی روان درمانی است که هدف آن کمک به افراد برای توسعه انعطاف پذیری روانی است. این رویکرد مبتنی بر این ایده است که افراد می توانند بیاموزند که افکار و احساسات خود را بدون کنترل آنها بپذیرند و در عوض بر زندگی معنادار مطابق با ارزش های خود تمرکز کنند. در مطالعه ای که توسط Hayes و همکاران انجام شد. (2012)، ACT در کاهش علائم اضطراب و افسردگی در گروهی از دانشجویان موثر بود.

 

یکی دیگر از کاربردهای بالینی RFT، آنالیز رفتار کاربردی مبتنی بر نظریه چارچوب رابطه (RFT-ABA) است که شکلی از تجزیه و تحلیل رفتار است که از اصول RFT برای توسعه مداخلات برای افراد دارای ناتوانی های رشدی استفاده می کند. RFT-ABA بر آموزش افراد برای درک و استفاده از پاسخ های رابطه ای برای یادگیری مهارت های جدید، مانند زبان و تعامل اجتماعی تمرکز دارد. در مطالعه ای که توسط دیکسون و همکاران انجام شد. (2018)، RFT-ABA در بهبود مهارت های زبانی و اجتماعی در کودکان مبتلا به اوتیسم موثر است.

 

RFT همچنین می تواند برای درمان اعتیاد استفاده شود. در مطالعه ای که توسط بیگلو و همکاران انجام شد. (2018)، از RFT برای ایجاد یک مداخله مبتنی بر ذهن آگاهی برای افراد مبتلا به اختلالات مصرف مواد استفاده شد. مداخله بر آموزش افراد برای شناسایی افکار و عواطف خود بدون قضاوت و ایجاد حس انعطاف پذیری روانی متمرکز بود. این مطالعه نشان داد که این مداخله در کاهش مصرف مواد و بهبود عملکرد روانی موثر بود.

 

RFT همچنین برای توسعه مداخلات برای افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) استفاده شده است. در مطالعه ای که توسط Villatte و همکاران انجام شد. (2019)، از RFT برای توسعه یک مداخله شناختی-رفتاری برای افراد مبتلا به PTSD استفاده شد. این مداخله بر آموزش افراد برای شناسایی و به چالش کشیدن افکار و باورهای منفی خود در مورد رویداد آسیب زا، و ایجاد روشی انعطاف پذیرتر و سازگارتر از تفکر متمرکز بود. این مطالعه نشان داد که این مداخله در کاهش علائم PTSD و بهبود کیفیت زندگی موثر بود.

 

یکی دیگر از کاربردهای بالینی RFT، درمان اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) است. در مطالعه ای که توسط رویز و همکاران انجام شد. (2019)، RFT برای توسعه یک مداخله شناختی-رفتاری برای افراد مبتلا به OCD استفاده شد. این مداخله بر آموزش افراد برای شناسایی و به چالش کشیدن افکار و باورهای منفی خود در مورد وسواس‌ها و اجبارها، و ایجاد شیوه‌ای انعطاف‌پذیرتر و سازگارتر از تفکر متمرکز بود. این مطالعه نشان داد که این مداخله در کاهش علائم OCD و بهبود کیفیت زندگی موثر بود.

 

RFT همچنین می تواند برای کمک به افراد مبتلا به اختلالات خوردن استفاده شود. در مطالعه ای که توسط پیرسون و همکاران انجام شد. (2017)، RFT برای توسعه یک مداخله شناختی-رفتاری برای افراد مبتلا به پرخوری عصبی استفاده شد. این مداخله بر آموزش افراد برای شناسایی و به چالش کشیدن افکار و باورهای منفی خود در مورد غذا و تصویر بدن، و ایجاد روشی انعطاف‌پذیرتر و سازگارتر از تفکر متمرکز بود. این مطالعه نشان داد که این مداخله در کاهش علائم پرخوری عصبی و بهبود کیفیت زندگی موثر بود.

 

RFT همچنین می تواند برای کمک به افراد مبتلا به درد مزمن استفاده شود. در مطالعه ای که توسط دال و همکاران انجام شد. (2015)، RFT برای توسعه یک مداخله شناختی-رفتاری برای افراد مبتلا به درد مزمن استفاده شد. این مداخله بر آموزش افراد برای شناسایی و به چالش کشیدن افکار و باورهای منفی خود در مورد درد، و ایجاد روشی انعطاف‌پذیرتر و سازگارتر از تفکر متمرکز بود. این مطالعه نشان داد که این مداخله در کاهش ناتوانی مرتبط با درد و بهبود کیفیت زندگی موثر بود.

 

RFT همچنین می تواند در زمینه آموزش برای افزایش نتایج یادگیری استفاده شود. در مطالعه‌ای که توسط بلک‌لج و هیز (2006) انجام شد، از RFT برای توسعه یک ماژول آموزش رابطه‌ای برای دانشجویان استفاده شد. مداخله بر آموزش دانش‌آموزان برای درک روابط بین مفاهیم و ایده‌های مختلف متمرکز بود، که مشخص شد توانایی آنها را برای یادگیری و حفظ اطلاعات بهبود می‌بخشد.

 

به طور کلی، RFT پیامدهای مهمی برای روانشناسی بالینی دارد و برای توسعه مداخلات موثر برای طیف وسیعی از شرایط سلامت روان استفاده شده است. با درک چگونگی یادگیری و پردازش اطلاعات توسط انسان ها از طریق پاسخ های رابطه ای، پزشکان می توانند مداخلات هدفمندتر و موثرتری را برای کمک به افراد برای غلبه بر مشکلات و بهبود کیفیت زندگی خود ایجاد کنند. با این حال، تحقیقات بیشتری برای درک کامل پتانسیل RFT و کاربردهای بالینی آن مورد نیاز است.

 

اگر با یک مشکل سلامت روانی دست و پنجه نرم می کنید، مهم است که از یک متخصص بهداشت روانی واجد شرایط کمک بگیرید. آنها می توانند درمان های مبتنی بر شواهد را که متناسب با نیازها و اهداف خاص شما هستند، به شما ارائه دهند. به یاد داشته باشید که سلامت روان به اندازه سلامت جسمی مهم است و کمک خواستن نشانه قدرت است.

 

Hayes, S. C., Luoma, J. B., Bond, F. W., Masuda, A., & Lillis, J. (2006). Acceptance and commitment therapy: Model, processes and outcomes. Behaviour Research and Therapy, 44(1), 1-25.

 

Dixon, M. R., Belisle, J., & Linstead, E. (2018). Relational Frame Theory-Based Applied Behavior Analysis for Children with Autism. Journal of Autism and Developmental Disorders, 48(9), 2999-3015.

 

Bigelow, M., Slane, J. D., & Hayes, S. C. (2018). Using Acceptance and Commitment Therapy to Promote Mindfulness and Value-Based Behavior Change. Journal of Contextual Behavioral Science, 7, 1-8.

 

Villatte, J. L., Villatte, M., & Hayes, S. C. (2019). Mastering the clinical conversation: A relational frame theory approach. Guilford Press.

 

Ruiz, F. J., Suárez-Falcón, J. C., Cárdenas, C., & Flórez, G. A. (2019). Group cognitive-behavioral therapy with acceptance and commitment therapy for adults with obsessive-compulsive disorder: A preliminary study. Journal of Contextual Behavioral Science, 14, 47-54.

 

Pearson, A. N., Follette, V. M., & Hayes, S. C. (2017). A pilot study of a cognitive-behavioral treatment for bulimia nervosa incorporating principles of acceptance and commitment therapy. Eating Disorders, 25(4), 358-373.

 

Dahl, J., Wilson, K. G., & Nilsson, A. (2004). Acceptance and commitment therapy and the treatment of persons at risk for long-term disability resulting from stress and pain symptoms: A preliminary randomized trial. Behavior Therapy, 35(4), 785-802.

 

Blackledge, J. T., & Hayes, S. C. (2006). Using acceptance and commitment training in the support of university students' academic engagement. Journal of Applied Psychology, 91(4), 967-975.